ΟΜΟΡΦΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ

   Οι θυμωμένες νύχτες
διεκδικούν τα όνειρά μου,
εις μάτην...
οι μιζέριες των καιρών
την χαρά μου,
εις μάτην...
   Στο στόχο μου
που σχήμα δεν έχει ακόμα
δίνω χρόνο,
πιστωτική κάρτα δεν βγάζω
για ν' αγοράσω το φόβο
σε τιμή ευκαιρίας.
   Ακροβάτης
και γουστάρω...
ξυπόλητη
κι αποθέτω αναθήματα
στους θεούς μου...
μεθυσμένη
και τραγουδώ το ανέφικτο...
   Μεγάλωσα και μικραίνω
για να χωράω στα παιδικά μου ρούχα
και να βλέπω
όμορφο τον κόσμο
τα πάντα μεγάλα και θαυμαστά.
   Μια φορά κι έναν καιρό
ήμουν "εγώ"
μετά βρήκα το "είμαι"
και ζούν αυτοί καλά
κι εγώ καλύτερα...