ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗ

Τους τοίχους πράσινους.

Πέντε πράσινα. Ανάκατα.

Να νοιώθω ότι μ’ αγκάλιασε

Ένα δάσος…

Το ταβάνι γαλανό,

Να χωράει σαν ουρανός τα φτερά μου,

Με τρείς χρυσές σταγόνες…

… να μην με κάψει ο ήλιος.

Το πάτωμα μπλέ βαθύ

Να νοιώθω ότι θα έρθει το κύμα

Να με βαφτίσει…

Το νού σου μάστορα,

Μην ξεχάσεις την αγάπη

Σε κάθε χρώμα.

Γιατί δεν θα νοιώσω τίποτα.